Edukację muzyczną rozpoczął w 1980 roku i do tej pory próbuje się czegoś nauczyć. Słowem - szału nie ma. Gra, bo musi. Akademię Muzyczną skończył w Łodzi. Niby sam napisał pracę magisterską „Pamięć w grze skrzypcowej”, ale została ona zacytowana jedynie w pracy „Historia tramwajarstwa polskiego” być może dlatego, że 23 lata mieszkał przy zajezdni, co - nota bene - wykształciło w nim odporność na zgrzyty i piski, jakże potrzebną w skrzypcowej edukacji, jak i w edukacji w ogóle.
Od dziecka występował w teatrach: „Pan Twardowski” (Teatr Wielki w Łodzi), „Zmierzch” (łódzki Teatr Jaracza), „Błądzące Gwiazdy” (Teatr Żydowski w Warszawie), musical „Fame” (radomski Teatr Powszechny, warszawski Teatr Komedia), ale w rolach czwarto-, trzecio-, góra - drugoplanowych.
Od 25 lat gra w popularnej w pewnych kręgach formacji muzyczno-kabaretowej Grupa MoCarta, ale tylko drugie skrzypce.
Napisał parę aranżacji na orkiestrę, kwartet i trochę piosenek, ale pod pseudonimem.
Rodzinoholik, niepoprawny optymista, choleryk, pedant, domator.
Jedyna dobra cecha - lubi ludzi, ale...
Ponoć największe sukcesy w pływaniu odnieśli zawodnicy, których trener nie umiał pływać.